Wij gaan weer starten met het competitie seizoen, dat betekend dat we meer stress en druk voelen, lange dagen gaan maken en omgaan met gevoelens of we gaan winnen of dat we gaan verliezen. En verliezen kan al zo voelen wanneer een tweede plek is behaald.

De laatste tijd is het soms nogal een gekkenhuis! Het inplannen van jureren op wedstrijden, rennen naar verschillende activiteiten in en rondom de trainingen, het helpen van andere teams op andere scholen, je eigen teams klaarmaken voor de wedstrijd! 

Terugkijkend op het afgelopen seizoen heb ik vooral veel gedacht aan wat het betekend om te verliezen. Hoe het voelde wanneer er een team niet heeft gepresteerd of heeft uitgevoerd zoals wij het graag hadden gewild. Wat zeg je dan tegen je eigen team wanneer zo iets gebeurd?

De conclusie is: Ja, vreselijk om te verliezen! Maar het gaat eigenlijk helemaal niet om het verliezen. Er zijn een paar andere dingen die meespelen.

Het is de leukste tijd van het jaar als alles volgens plan loopt. Als jouw groep op de wedstrijd zich plaatst zoals wat je plan was, niemand was ziek of afwezig bij de wedstrijd, geen blessures, school heeft geen extra dagen ingepland dat een danser niet op de training/wedstrijd is, dan is het competitie seizoen fantastisch! Maar dat is natuurlijk niet haalbaar. In de wintermaanden zijn er dansers constant ziek of geblesseerd, school heeft zijn programma dus je mist dansers tijdens en onder het proces van/naar wedstrijden. Dan proberen wij routines/trainingen aan te passen en maken wij er op dat moment het beste van.

Maar we gaan verder over het “verliezen” onderdeel.

Wat moet je als coach doen als je van een wedstrijd thuis komt en je zag dat de routine niet perfect was? Of je komt van een eerste wedstrijd vandaan (die vroeg in het jaar is) en de routine was ronduit verschrikkelijk… of het is je laatste wedstrijd en alles hangt daarvan af, je hebt het als team niet gehaald (misschien je ticket naar de Dance Worlds of een Nederlands Kampioenschap). Wat zeg je als coach dan tegen je team? 

Je blijft positief! Je maakt het soms mooier dan het is! Of je praat er gewoon “even” niet over. Als je een andere coach tegenkomt en die vraagt aan je, hoe gaat het met jullie? Dan antwoord je zoiets van “Ja, Goed! Druk, maar goed!” Daar houden we van toch, als coach?! Met een grote lach op je gezicht. Maar in realiteit is het iets anders… Je slaapt helemaal niet zo goed, danser uit je team is er mee gestopt, plotseling! Nu zit je met gaten in je pomroutine en heb je visuals die er niet meer uitzien en nergens opslaan. Een andere danser zit aan de kant met een blessure, ergens anders is er een danser 2 weken ziek thuis geweest en heeft van alles gemist in de trainingen. Dus hoe hou je iedereen gemotiveerd?

Gelukkig heb je ook zeer gemotiveerde dansers en hun ouders om je heen en blijf je doorgaan tot het eind! 

Maar dat “verliezen” ai ai ai. Dat is echt wel een ding! Ik, persoonlijk, probeer altijd de top 3 te behalen en bij Europese buitenlandse wedstrijden de top 5. Maar dansers die al langer in het wedstrijdvak zitten willen de eerste plaats en daarmee uit. En ook wij behalen die top 3 en top 5 weleens niet. Afgelopen jaar heb ik vooral geprobeerd te praten met elkaar, hoe zij het zelf vinden om niet de top te hebben behaald en te laten zien aan het team via video waar het dan misgaat. Gewoon eerlijk! Trainingen zonder compleet team zijn gewoon vreselijk. Maar het woordje “verliezen” dat proberen we zoveel mogelijk niet meer te gebruiken. “Falen”.. is ook niet echt een gezellig woord. Wij falen niet, wij leren! 

Een wedstrijd weggaan zonder een beker komt vaak voor. Als je dan weet dat iedereen zijn best op het podium heeft gedaan, dan kijk je terug naar de video met een lach en ga je de volgende keer aan het werk met nieuwe doelen! Maar je gaat ook weleens weg van wedstrijd met een onderbuik gevoel. Had ik niet beter kunnen trainen de afgelopen keer ipv teambonding? Had ik meer conditie in moeten zetten? Had ik ze vaker moeten laten komen trainen? Maar het blijft een feit dat het aan meerdere factoren ligt. Er zijn meerdere teams op een dag die niet de eerste plaats halen, je bent niet de enige. Je hebt geen controle over de uitslagen van de jury. Maar wij kunnen er wel met zijn allen voor zorgen dat we positief verder gaan. Misschien niet op dezelfde weg waar we waren en maken we wat aanpassingen. Geloven in samenwerking, vertrouwen, eerlijkheid en aanpassingen. Dat is voor mij op dit moment juist.

Wat wel balen is, als je van een wedstrijd komt of na een training en er is geen verbetering… nou is niet winnen, 2x achter elkaar, helemaal geen probleem en dat overkomt iedereen. Maar progressie is wel erg belangrijk voor mij als coach. Maar hoe doe je dat dan? Ik denk dat je je moet gaan focussen op de dingen die wel goed gaan. Zet die in je hoofd voordat je gaat trainen. Pak daarna stukjes uit de video waar aan gewerkt moet worden. Bespreek dat met je dansers en maak het doel duidelijk voor die training. Bespreek na de training of voor iedereen het doel is behaald of wat wij kunnen doen om het doel te behalen. Maar blijf samen werken aan het doel. 

Schuld.. Vaak merk je als een team van het podium afkomt dat er iemand niet blij is met hoe de routine is gegaan. Ze weten echt wel van elkaar als er iemand niet goed stond in formatie, of als er iemand viel vanuit een trick. Als je team gaat vingerwijzen naar elkaar… dat vind ik nog erger dan verliezen. Voordat je het podium opgaat moet iedereen van elkaar weten dat iedere persoon zijn best doet, blijf een team! Met vallen en opstaan. In de trainingen werk je aan foutjes van elkaar. Elke training werkt iedereen aan zijn doelen! Samen werk je aan doelen en of dat nou de nummer 1 worden is omdat je telkens 2e of 3e wordt, of dat je als team beter wil worden. Wat is je doel? Dat is belangrijk. Belangrijk is dat je samen je passie uitvoert en die tilt naar een hoger niveau.

Ik wens iedereen zoveel plezier toe bij alle wedstrijden, optredens en dansschool presentaties. Ga voor je teamdoel! En doe dat samen, alleen lukt het niet.

 

Liefs MK